W dniu 11 grudnia 2020 r. Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygn. akt II CSK 136/20 (publ. SIP Lex nr 3092592) wydał postanowienie którym rozwiał dotychczas istniejące wątpliwości dotyczące konsekwencji procesowych niedoręczenia stronie odpisu pisma procesowego przeciwnika, oraz dokonał wykładni artykułu 6268 § 2 k.p.c.
W skardze kasacyjnej strona skarżąca wskazała, że zaskarżone postanowienie wydane zostało przez Sąd drugiej instancji bez uwzględnienia nieważności postępowania, wynikającego z pozbawienia jej możności obrony swoich praw. W ocenie skarżącej Sąd Okręgowy rozstrzygnął sprawę w oparciu o pismo, które zostało jej doręczone dopiero po wydaniu orzeczenia. Sąd uniemożliwił jej w ten sposób ustosunkowanie się do tego pisma przed wydaniem orzeczenia, co skutkowało naruszeniem zasady równości stron w postępowaniu sądowym.
W omawianym postanowieniu Sąd Najwyższy przypomniał, że zgodnie z orzecznictwem niedoręczenie stronie odpisu pisma procesowego przeciwnika z reguły nie powoduje nieważności postępowania z przyczyn określonych w art. 379 pkt 5 k.p.c., natomiast może być traktowane jako uchybienie, które mogło mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, co wymaga sformułowania stosownego zarzutu naruszenia przepisów postępowania. W orzeczeniu wskazano, że ocena, czy wskutek niedoręczenia pisma strona została pozbawiona możności obrony swoich praw, musi być dokonywana z uwzględnieniem okoliczności konkretnej sprawy, a więc nie tylko etapu postępowania, ale również rodzaju pisma i czynności procesowej, której uchybienie w zakresie doręczenia dotyczy. W rozpoznawanej sprawie niedoręczenie pisma nie pozbawiało wnioskodawczyni możliwości obrony i nie prowadziło do nieważności postępowania bowiem wnioskodawczyni miała możliwość podjęcia obrony przed podniesionymi w nim twierdzeniami i zarzutami, gdyż treść niedoręczonego pisma w zasadniczej mierze sprowadzała się do powtórzenia argumentacji i twierdzeń, które już wcześniej zostały podniesione w postępowaniu, a które były znane skarżącej, reprezentowanej przez całe postępowanie przez profesjonalnego pełnomocnika.
Kolejnym istotnym zagadnieniem poruszonym przez Sąd Najwyższy w omawianym orzeczeniu jest wykładnia art. 6268 § 2 k.p.c. zgodnie z którym rozpoznając wniosek o wpis, sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. W postanowieniu wskazano, że o ile fakty znane sądowi z urzędu nie mogą same przez się stanowić podstawy wpisu, gdyż pozostawałoby to w sprzeczności z 6268 § 2 k.p.c., o tyle mogą i powinny stanowić podstawę oddalenia wniosku, jeśli w wyniku uwzględnienia tych faktów dochodzi do ustalenia, iż istnieje ku temu przeszkoda. Artykuł 6268 § 2 k.p.c. ogranicza więc środki dowodowe, które mogą być podstawą uwzględnienia wniosku o wpis, nie odnosi się zaś do stwierdzenia przeszkody do jego dokonania.
#dostępowanie cywilne #KPC #Adviser1989
Chcesz wiedzieć więcej?
Zapraszamy na naszą stronę internetową www.adviser.law oraz blog: www.adviser.1989.com
ADVISER Armknecht i Partnerzy Radcowie Prawni sp. k.
Kancelaria w Gdyni
ul. Bema 15 lok. 3
81-386 Gdynia
e: kancelaria@adviser.gdynia.pl
e: office@adviser.law
t: +48 58 661 82 23
Blog - prawników z kancelarii ADVISER Armknecht i Partnerzy, Radcowie Prawni sp.k. (rok zał. 1989) 